Winterberg van Suzanne Vermeer

Paul Goeken (pseudoniem: Suzanne Vermeer)

Auteur: Suzanne Vermeer
Titel: Winterberg
Jaar van uitgifte: 2014
Pagina’s: 272
Uitgever: A.W. Bruna Uitgevers

Suzanne Vermeer:

Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de in juni 2011 overleden auteur: Paul Goeken.
In 2002 debuteerde hij met zijn eerste thriller onder zijn eigen naam. Later kwam hij op het idee om naast zijn eigen boeken, ook andere boeken uit te brengen maar dan onder het pseudoniem: Suzanne Vermeer.
Het eerste boek dat op naam van Suzanne Vermeer uitkwam was ‘All-inclusive’ (2006) en werd meteen een bestseller. Voor de overige boeken die hij uitbracht waren weer de reisbranche en het toerisme het uitgangspunt, dat nu inmiddels een unieke kenmerk geworden is voor deze ijzersterke vakantiethrillers. Dat kun je bijvoorbeeld afleiden aan zijn volgende werken: All-inclusive, De vlucht, Zomertijd, Cruise, Après-ski, De suite, Zwarte piste, Belle Italie en Bon Bini Beach. Deze titel waren overigens ook allemaal bestsellers. Ook in 2014 zullen er weer twee boeken verschijnen: de winterthriller ‘Winterberg‘ die onlangs al verschenen is en een nieuwe zomerthriller dat wordt verwacht in eind mei. Totaal zijn er al meer dan 1.5 miljoen boeken onder de naam van Suzanne Vermeer verkocht.

Korte samenvatting van het boek:

Na de dood van tante Eva krijgt haar nichtje Sophie een brief van de notaris. Ze staat, samen met haar andere nichten Lieke en Isa, vermeld in het testament en worden verzocht om naar Winterberg te komen. Al snel wordt duidelijk dat het niet om een standaard testament gaat, en dat zorgt dan ook voor veel spanning tussen de familieleden. Geld kan mensen doen veranderen, en dat blijkt in dit verhaal ook, want wanneer er geld te krijgen valt doen mensen rare dingen. Dit leidt er bijvoorbeeld ook voor dat er een ruzie ontstaat met Isa. Wanneer zij de volgende dag niet komt opdagen, stuit Sophie op het levenloze lichaam van haar nicht.
Nadat de politie is langs geweest, wordt Sophie’s man Daan verdacht van de moord op Isa. Ondanks het feit dat hij blijft beweren dat hij onschuldig is, wijzen alle aanwijzing naar hem. Aan Sophie is het nu de taak om erachter te komen wat er precies die nacht gebeurt is.

Recensies van het internet:

Negatieve recensie:
Winterberg is een zeer makkelijk, eenvoudig en misschien zelfs wel enigszins kinderlijk   geschreven boek. Ondanks dat het boek lekker doorleest valt hij me toch tegen.
De personages zijn redelijk basic getypeerd en neergezet. De verhaallijn is wel vloeiend, maar jammer genoeg wordt het pas in het allerlaaste  gedeelte van het boek wat spannender. Halverwege het verhaal had ik eigenlijk al door wie de dader was. Ik was hierdoor blij dat het verhaal toch nog een beetje een andere wending kreeg, al bleek mijn vermoeden te kloppen. Jammer, hierdoor wordt de spanning minder. Tevens wordt het verhaal door sommige zinnen erg voorspelbaar. Een voorbeeld:

Ze liet haar ogen over het sleutelrek glijden of er een [...] exemplaar zou zijn die op een hangslot zou passen. Op het eerste gezicht was dat niet het geval.

Ik denk dat je zelf wel kan bedenken hoe het verhaal van de sleutel verder gaat, al duurt het een heel hoofdstuk tot ze de sleutel vindt.

De spanning die in de boeken van de “originele” Suzanne Vermeer boeken zat, is met 
het heengaan van Paul Goeken helaas ook verdwenen.Je kan dit boek zo wegleggen, wat met de vorige boeken absoluut niet zo was.

Het is een aardig boek om - in de winter - te lezen, maar zeker niet echt meer een   

“thriller”.

Als ik de uitgever zou zijn zou ik het boekje “Suzanne Vermeer” met deze uitgave 
sluiten.

Mocht er besloten worden een vervolg op de serie boeken van Suzanne Vermeer uit te 

geven, hoop ik, dat de kwaliteit aanzienlijk zal verbeteren.
 
Minpunten: Saai, Voorspelbaar plot, erg eenvoudig.

Positieve recensie:Weer een super spannend boek die ik jammer genoeg weer binnen no time uit had. Toch altijd weer verrassend om erachter te komen wie de moord gepleegd heeft.

De schrijfstijl van Suzanne Vermeer is heel vlot, je wordt in het verhaal gezogen en kunt het niet meer wegleggen. Heel knap dat Suzanne Vermeer iedere zomer en winter zo'n bestseller kan schrijven!

Pluspunten:

Goed plot, Spannend, Fantasierijk, Meeslepend verhaal en het leest prettig.

Mijn mening:

Ik zelf vond het inderdaad ook een leuk boek. Vergeleken met de recensies hierboven sta ik neutraal. Ik kan zowel de negatieve als positieve recensies gelijk geven, omdat ik hun argumenten en standpunten toch weer in het lezen terug zag komen. Maar het is absoluut niet een afknapper. Wel jammer dat je veel gebeurtenissen in het verhaal al kon voorspellen. Wat mij ook opviel is de overeenkomst tussen dit boek en 'De man zonder ziekte'. In beide verhalen worden ze naar het buitenland geroepen maar blijkt dat ze in de val zijn gelokt. Al met al vind ik het qua schrijfstijl, manier van vertellen en het plot wel een goed boek, alleen wel wat jammer dat je de meeste gebeurtenissen al kon voorspellen.

Kaas van Willem Elsschot

Auteur: Willem Elsschot
Titel: Kaas
Jaar van uitgifte: 1933
Pagina’s: 114
Uitgever: Querido, Amsterdam.

Willem Elsschot:

Willem Elsschot, pseudoniem van Alfons (Jozef) De Ridder, was een Vlaamse romanschrijver en dichter. Hij was geboren op 7 mei 1882 in Antwerpen als zoon in een bakkersgezin. Hij heeft onder andere gestudeerd aan het Koninklijk Atheneum van Antwerpen en het Hoger Handelsgesticht, waar hij op 16-jarige leeftijd van school werd gestuurd wegens brutaal gedrag. Achtervolgend heeft hij verscheidenen baantjes gehad.
Later heeft hij nog gestudeerd aan de Rijkshandel hogeschool in Antwerpen, waar hij in 1904 zijn diploma voor handelswetenschappen had behaald. Elsschot oefende na het behalen van zijn diploma, verschillende beroep uit: niet alleen in Antwerpen en Brussel, maar ook in Schiedam, Parijs en Rotterdam. In 1913 verschijnt zijn eerste roman: Villa des Roses. Dit boek werd niet geaccepteerd door de literaire mensen in die tijd. Hij kreeg veel commentaar, vooral op zijn schrijfwijze. Zijn stijl paste niet in die tijd.
Jan Gressof, een van de redacteurs van het blad ‘Forum’, vond dat hij wel aardig kon schrijven en op aandringen van Gressof heeft hij het boek ‘Kaas‘ geschreven. Dit vond plaats rond 1932, en in 1933 werd het boek gepubliceerd.
Voor zijn werken deed hij inspiratie d.m.v. zijn eigen ervaringen. Zijn boek ‘Lijmen‘ bijvoorbeeld, speelt zich af in het zakenleven.Na de Eerste Wereldoorlog richtte hij een eigen reclamebureau op, met kantoren in Antwerpen en Brussel die hij bestuurde tot aan zijn overlijden. Hij was gespecialiseerd in het schrijven van gedenkboeken van bedrijven en winkeliersverenigingen. In 1930 wist hij daarvoor een koninklijke aanbeveling te verkrijgen, waarbij hij een gedenkboek mocht schrijven ter gelegenheid van de 100 jaar onafhankelijkheid van België.

Willem Elsschot overleed op 78-jarige leeftijd aan een hartinfarct. Zijn vrouw overleed precies één dag daarna. Elsschot werd gecremeerd en zijn as werd samen met het lichaam van zijn echtgenote begraven.
Na zijn overlijden verminderde de belangstelling voor zijn werk niet. In juli 1999 werd het Willem Elsschot Genootschap opgericht, dat zich actief inzette voor de bekendheid van Elsschot’s werk en leven. Ook buiten de genootschap werden er boeken en artikelen over Willem Elsschot gepubliceerd.

Samenvatting:

Het verhaal gaat over het leven van Frans Laarmans die samen met zijn vrouw Fine en zijn twee kinden Jan en Ida in Antwerpen woont. Hij werkt als klerk bij de General Marine and Shipbuilding Company. Met de moeder van Frans gaat het al een tijd niet goed en als hij op een dag dronken thuis komt, krijgt hij te horen dat zijn moeder op sterven ligt. Een kleine uur daarna overlijdt zijn moeder. Op de begravenis ontmoet hij een bekende van zijn broer genaamd, Van Schoonbeke. Van Schoonbeke nodigt Frans uit om een keer koffie bij hem te komen drinken. Zonder er veel bij na te denken, neemt hij die uitnodiging aan. Aangekomen bij Van Schoonbeke, blijkt er dat er nog andere ‘hoogstaande’ mensen op bezoek zijn. Frans wordt daardoor als een veel hogere persoon voorgesteld dan dat hij in werkelijkheid is. Frans weet niet wat hij ervan moet denken, maar komt toch steeds vaker op bezoek totdat Van Schoonbeke hem een keer een voorstel doet om vertegenwoordiger te worden van een firma die in kaas handelt.

Frans heeft even de tijd nodig om erover na te denken, maar besluit dan toch om het aanbod aan te nemen. Hij vraagt zijn broer om een ziekteverklaring af te leggen (zijn broer is namelijk dokter), zodat hij geen ontslag hoeft te nemen bij zijn huidige werk bij de General Marine.
Hij heeft echter veel moeite met de nieuwe kringen waarin hij zich begeeft en ook heeft hij geen idee wat de zaken precies inhouden. Als gauw krijgt Frans de eerste lading binnen. Deze worden tot in detail verzorgd, maar zodra hij ziet dat de verkoop erg stroef verloopt, besluit hij als vertegenwoordigers om werknemers aan te nemen. Hij stelt daarom een soort vacature op, waar hij een heleboel reactie’s op krijgt. Hiervan neemt hij ongeveer twintig mensen aan. Ondertussen is hij bezig met andere dingen, zoals het inrichten van het kantoor, het kopen van een bureau en schrijfmachine.
Uiteindelijk blijkt dat de aangenomen mensen weinig kaas verkopen. Hij verteld dit niet aan Van Schoonbeke en houdt bij hem zijn imago nog hoog.
Frans probeert er alles aan te doen om meer kaas te verkopen maar tevergeefs. Een maand later zou Hornsta, de baas van Frans, langs komen om het geld van de verkochte kazen te innen. Frans van de 20 ton kaas er in totaal maar 11.5 kunnen verkopen en besluit niet open te doen zodra Hornsta voor de deur staat. Hij stuurt hem het geld van de verkochte kazen op en het adres van de opslagruimte. Hierna begint Frans als het ware weer van begin af aan, als klerk bij de General Marine.

Recensie:

Persoonlijk vond ik het wel een interessant boek om te lezen. Een vriend van mij had me namelijk aangeraden dit boek te lezen, vandaar dat ik het gekozen heb.
Voordat ik begon met lezen had ik nog niet echt een gedachte over het boek, behalve dat het met ‘kaas’ te maken had. De inleiding was wel erg vaag en ik begreep moeilijk waar het over ging, maar hoe verder ik kwam met het lezen hoe duidelijker het allemaal werd. Het verhaal zelf was wel goed te volgen en ook geloofwaardig. Het zou zich ook in het dagelijkse leven van nu kunnen afspelen. Daarnaast is het taalgebruik ook goed te begrijpen. De manier waarop het verhaal verteld werd was ook iets waardoor ik niet steeds afhaakte. Het verhaal is namelijk verteld vanuit een ‘ik-persoon’, en op die manier leef je meer met de gedachtes en gevoelens van de hoofdpersoon mee. Je maakt bijvoorbeeld kennis met zijn frustraties, liefdadigheid, onzekerheid, lafheid en zijn andere karaktereigenschappen. Dat maakt de hoofdpersoon ook zo levensecht.
Ook weer in dit verhaal is volgens mij een boodschap die de schrijvers aan de lezer wil geven, namelijk dat je goed moet nadenken over de beslissingen die je neemt en dat je bepaalde situaties direct moet aanpakken in plaats van het steeds maar uit te stellen.
Al met al is het een goed en leuk boek om te lezen, vooral voor de leeslijst. Ik raad dit boek zeker aan om te lezen.

De man zonder ziekte van Arnon Grunberg

Auteur: Arnon Grunberg
Titel: De man zonder ziekte
Jaar van uitgifte: 2012
Aantal pagina’s: 202
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar

Informatie over de auteur Arnon Grunberg:

Arnon ‘Yasha Yves’ Grunberg is geboren op 22 januari 1971 te Amsterdam.
Grunberg is een Nederlandse schrijver van joodse achtergrond.
Grunberg is afkomstig uit een gezin dat zwaar getraumatiseerd is door de tweede wereldoorlog. Hij studeerde aan het Amsterdamse Vossius Gymnasium, maar werd op 17-jarige leeftijd van school gestuurd omdat hij voor de tweede keer bleef zitten.
Nadat hij van school werd gestuurd, had hij allerlei baantjes maar begon ook interesse te tonen in het schrijven van toneelstukken.

Op 23-jarige leeftijd debuteerde Grunberg bij Nijgh & Van Ditmar met ‘Blauwe maandagen’. Dit is een sterk autobiografische roman, waarin onder andere de oorlogservaringen van zijn ouders aan bod komen.
Het boek werd een internationaal succes en werd vertaald in vierentwintig talen.
Met zijn tweede roman die hij uitbracht, Figuranten (1997), bevestigde hij zijn talent.
Grunberg schrijft columns, essays, recensies, korte verhalen en reportages voor veel kranten, opiniebladen en literaire tijdschriften. Sinds 29 maart 2010 schrijft hij een dagelijkse column voor op de voorpagina van de Volkskrant.
Arnon Grunberg is ongehuwd. Samen met zijn huidige vriendin heeft hij nu een kind.
In 2000 bracht hij de roman ‘De geschiedenis van mijn kaalheid‘ uit onder de naam, Marek van der Jagt. Al snel bleek dat Grunberg achter die naam schuilging, maar niet voordat dekend werd gemaakt dat Van der Jagt de Anton Wachterprijs had gewonnen.
Uiteindelijk is de debuutprijs niet daadwerkelijk uitgereikt, waarop Grunberg als Van der Jagt aan de jury schreef: 'U was van plan mijn boek te bekronen, niet mijn existentie.'

In 2013 werd zijn roman ‘De man zonder ziekte‘ op het Bal der Geweigerden uitgeroepen tot het meest overschatte boek van het jaar. Hiervoor kreeg het boek de Zwarte bladzij 2013.
Hij reist de hele wereld rond om inspiratie op te doen voor zijn boeken en om de verschillende aspecten te bezichtigen over de tweede wereldoorlog. Op dit moment leeft is en werkt de schrijver in New York City.

Beschrijving van het plot:

Samarendra Ambani is een jonge architect van Zwitserse afkomst. Samarendra doet mee aan een wedstrijd om een nieuw operagebouw te ontwerpen voor Bagdad.
Zijn ontwerp is een echte uitblinker en wordt uitgenodigd om het ontwerp in vervulling te brengen. Hij reist af naar Bagdad om het operagarage te ontwerpen. Als hij daar aankomt lijkt alles mis te gaan. Over de andere architecten is bijna niets te vinden op het internet, het blijkt dat er helemaal geen sprake was van een ontwerp-wedstrijd, zijn kleding werd gestolen en zo gebeurde er wel nog een paar nare dingen. Hij is erg naïef, en wordt zo het slachtoffer van een tegen hem beraamd complot. In Irak komt hij in de cel terecht en denkt hij zichzelf te kunnen bevrijden door ze om te kopen, maar deze vorm van corruptie beschouwden ze als belediging en werd hij zo geklapt tegen de grond. Hij werd erg vernederd, bewakers pisten bijvoorbeeld over hem heen. In die periode is hij erg verzwakt, zowel mentaal als fysiek. Uiteindelijk word hij gered door het Rode Kruis.
Terug in Zwitserland, heeft hij er een traumatische ervaring aan overgehouden. Zo laat hij zijn vriendin Nina over hem heen pissen net zoals de bewakers dat deden in Irak.
Later mag Samarendra samen met zijn architect-partner naar Dubai, om daar een grote bibliotheek te ontwerpen. Tijdens hun verblijf werd de hamas leider in het hotel omgebracht. Vervolgens gaat hij nog een keer naar Dubai, maar dit keer zonder zijn partner Dave. Door zijn naïviteit trapt hij tevergeefs weer in een val. Door zijn onschuld maakt hij in principe dezelfde fouten en wordt uiteindelijk weer opgepakt.
Om het tekort van de aangehouden daders van de Mossad-aanslag te compenseren, beschuldigen ze hem van spionage en wordt hij ter dood veroordeeld.
Zo verandert het leven van een jonge succesvolle architect in een hel.

Recensie:

Dit is het eerste boek van Arnon Grunberg dat ooit ik heb gelezen. Daarvoor wist ik nog helemaal niets over zijn bestaan of één van zijn werken. Achteraf vindt ik het wel een leuk boek om te lezen en de schrijfstijl van de schrijver is ook erg fascinerend. Het boek is ingedeeld in twee delen, die elkaar chronologisch opvolgen. Hierdoor werd het een stuk leuker om te lezen. Het verhaallijn was ook spannend, ik vroeg me continu af wat er zou gebeuren. De schrijver wist ook goed de personages tot leven te weken, waardoor ik persoonlijk met ze kon meedenken en meeleven.
Daarbij bevat het boek ook een soort boodschap. Mij is bijvoorbeeld duidelijk geworden dat er misbruik word gemaakt van de naïviteit van de mensheid en dat je niet zomaar alles moet geloven. Dit deed de hoofdpersoon door zijn naïviteit wel, en belandde zo in nare situaties waar hij trauma’s aan overhield en uiteindelijk de doodstraf veroordeeld kreeg. Al met al is het een boek dat je aandacht er goed bij weet te houden en boeiend blijft van begin tot eind. Het einde was voor mijn part wel onverwachts. Ik had niet verwacht dat de hoofdpersoon uit het niets zou sterven. De grote vraag blijft dan ook of hij ‘echt‘ onschuldig was, of dat hij iedereen voor de gek heeft gehouden. 

Twee vrouwen, geschreven door Harry Mulisch.

Ik heb het boek ‘Twee vrouwen’ gekozen om te lezen. Het boek is geschreven door de nederlandse schrijver Harry Mulisch. Ik verwacht dat het een spannend boek is omdat ik al eerder een van zijn boeken (genaamd: ‘De aanslag’) gelezen heb. Na het lezen van het boek kan ik wel zeggen dat mijn verwachtingen degelijk zijn uitgekomen. Het was inderdaad weer een spannend boek net als zijn andere boek die ik al is heb gelezen. Je kan je erg goed verplaatsen in de situatie en het verhaallijn is gewoon pakkend. Verder vind ik ook dat zijn taalgebruik in zijn boeken goed is. Niet al te veel saaie, lange zinnen enz.

Harry Kurt Victor Mulisch (Haarlem, 29 juli 1927 – Amsterdam, 30 oktober 2010) was een Nederlandse schrijver.

Mulisch, de zoon van een Oostenrijks-Hongaarse vader die collaboreerde tijdens de Tweede Wereldoorlog en een Duits-joodse moeder, groeide op tijdens de Tweede Wereldoorlog, die een sterke invloed op hem en zijn schrijverschap had. In 1947 verscheen zijn eerste verhaal (De kamer), in 1952 volgde zijn eerste roman: archibald strohalm. Vele andere werken volgden, waaronder Het stenen bruidsbed (1959), Twee vrouwen (1975), De aanslag (1982) en De ontdekking van de hemel (1992). Zijn laatste roman was Siegfried, verschenen in 2001. 'Magisch-mythisch' is een veelgebruikte aanduiding voor een groot deel van zijn oeuvre.
Mulisch, wiens als arrogant omschreven houding en steun aan het Cuba van Fidel Castro bij sommigen op kritiek konden rekenen, geldt als een van de belangrijkste naoorlogse Nederlandse schrijvers. Hij wordt tot "De Grote Drie" van de naoorlogse Nederlandse literatuur gerekend, waartoe ook Willem Frederik Hermans en Gerard Reve behoren. Mulisch won een groot aantal literaire prijzen, waaronder de Prijs der Nederlandse Letteren en de P.C. Hooft-prijs, beide voor zijn gehele oeuvre. De ontdekking van de hemel werd in 2007 uitgeroepen tot het beste Nederlandstalige boek aller tijden. In oktober 2010 overleed de auteur op 83-jarige leeftijd aan kanker.

Harry Mulisch heeft veel boeken geschreven. Hier volgen een aantal van zijn bekendse werken:
- Archibald Strohalm (1951)
- Het stenen bruidsbed (1959)
- Twee vrouwen (1975)
- De aanslag (1982)
- De ontdekking van de hemel (1992)
- Siegfried (2000)

1. Ik kan geen verband afleiden uit de thema’s van het boek en de schrijfer zelf. Het thema is namelijk twee vrouwen die een relatie hebben met elkaar. Het zou kunnen zijn dat een van zijn vriendinnen lesbisch is, maar dat weet ik niet.

2. Ook zag ik geen verband tussen de hoofdpersoon en de schrijfer. Het verhaal had niets met Harry Mulisch zelf te maken.

Thematiek:

Een belangrijk thema in het boek is de lesbische relatie tussen Sylvia en Laura. Het blijkt een liefde met een dramatisch einde. Eerst is het een liefde die begint zonder enige verwachtingen. Het enige wat telt is wat de toekomst hen brengt, en dat ze nu graag bij elkaar willen zijn. De eerste verliefdheid, de romantiek, het avontuur, het leidt de aandacht af van wat er komen gaat. Laura wil Sylvia beter begrijpen maar Sylvia staat dat niet toe. Er ontstaan verwachtingen waar ze beiden niet aan kunnen voldoen. Hun liefde neemt een dramatische wending wanneer Sylvia toch probeert om Laura’s grootste wens te vervullen… Ze wordt zwanger. Niet van zomaar iemand, maar van Alfred, Laura’s ex-man.

Relaties in het algemeen zijn sowieso een belangrijk thema in het boek. De relatie tussen moeder en dochter word erin beschreven maar ook bijvoorbeeld de relatie tussen man en vrouw. Het boek gaat zoals je al weet over homoseksualiteit. Twee vrouwen die een relatie met elkaar hebben. Nu word dat nog wel geaccepteerd maar dat was vroeger wel anders.
In die tijd dat het boek werd geschreven werd homoseksualiteit niet als normaal gezien en daarom ook niet geaccepteerd. Toch screef Harry Mulisch er een boek, dat een ‘hit’ werd en verschillende prijzen won. 

Stijl

Het verhaal bevat niet veel moeilijke woorden en is wel te begrijpen. Harry Mulisch schrijft op een hele leuke manier, gevoelig, verfijnd maar toch ook weer mysterieus. Dat mysterieuze schrijfwijze is helemaal niet erg, want dat maakt het boek nou juist zo spannend. Verder word het boek verteld vanuit Laura’s perspectief, waardoor je het verhaal van haar kant ook beter zal begrijpen.

Fantasie & creativiteit

Ter verbetering zou ik wel wat meer actie erin gewild hebben. Het was vooral een dramatische en emotioneel verhaal. Ook had harry mulisch de relatie tussen Laura en haar ex-man beter kunnen beschrijven want dat was wel een beetje vaag. Maar voor de rest was het wel een leuk boek.

‘Ik wil zo graag een kind, maar het is onmogelijk!’. ‘Komop Laura, als je een kind wilt dan krijg je dat toch’. Dat was het laatste gesprek tussen Laura en Sylvia waarna Sylvia het huis verliet en dagenlang niets van zich liet horen. Toen keerde ze oppeens terug. Tot Laura’s verbazing keerde Sylvia zwanger terug. Helemaal verbaasd maar toch ook weer blij omhelsde ze elkaar en gingen ze naar binnen. Wat Laura nog niet wist is dat Sylvia zwanger was van haar ex-man. Sylvia flirtte een tijdje met hem en zelf wist hij ook niet dat ze het allemaal hiervoor deed. Toen hij daar achter kwam, werd hij zo woedend dat hij Sylvia wel kon vermoorden. De volgende dag word er aan de deur gebeld, wanneer Laura open doet ziet ze haar ex-man Alfred op de stoep. Zonder wat te zeggen duwt hij zijn weg naar binnen en treft Sylvia in de woonkamer. Ondertussen is Laura de keuken in gehold om een mes te pakken. Een hoop geschreeuw en gescheld volgde en uiteindelijk trok hij een pistool. Op het moment dat hij de trekker probeerde over te halen, werd hij onverwachts in zijn rug gestoken door Laura en viel hij neer. Sylvia en Laura die beide helemaal in schok waren keken elkaar aan en wisten niet meer wat te zeggen. Laura was nu een moordenaar en de politie kon haar altijd nog oppakken. Na dit incident kregen Laura en Sylvia hevige ruzies en gesprekken. Sylvia besloot uiteindelijk het huis te verlaten nadat ze het kind voor Laura ter wereld had gebracht. Ook zei ze dat ze de moord op haar ex-man geheim zou houden. Sylvia vertrekt en Laura blijft eenzaam met een kind achter.  

Verlichting

Krinke Kesmes, een vroege imaginair reisverhaal
1.De imaginaire reisverslagen stonden in dienst van de verlichting omdat Imaginaire reisverslagen van de Verlichting en de mensen nu over andere dingen dachten dan alleen hun religie. Er kwamen allemaal nieuwe gedachten en ideeën naar boven.
2.Ik denk dat verlichte schrijvers kozen voor een onbewoond eiland (om daar een nieuwe bestaan op te laten bouwen) omdat het apart is en zulke verhalen nooit werden geschreven. Ook denk ik dat er een bepaalde ‘bericht‘ in het soort verhaal zit die op de lezers moet overkomen. Bijvoorbeeld dat je niet altijd afhankelijk van andere mensen hoeft te zijn om te overleven. Er kwamen nieuwe soorten verhalen en het speelde zich niet meer alleen af in een dorp of een stad.

3.In die tijd kon je ook blij en vrij zijn in je eentje en niet per se met iemand in gezelschap. Dus dat

je best alleen kunt overleven.

Moderne columnisten: Weyerman en Van Effen
1. Een spectator is een schrijfstijl die was bedacht in de 18e eeuw. Het was de bekendste schrijfstijl van Nederland in die tijd.
2. Met de titel ‘Den ontleeder der gebreken’ bedoelt Weyerman dat er iets ontbreekt. Het kan van alles zijn.
3.Beste mr. Jabob,
Ik ben al die uitbuiting zat! ik ben het zat om veel te weinig salaris voor mijn moeizame werk te ontvangen. Het is genoeg geweest. En alsof dat niet genoeg was, zijn de milieu omstandigheden ook niet al te best.
U zou er wat aan kunnen doen door mijn salaris te verhogen en is flink aan de bak te gaan met al het troep dat op straat ligt.

groeten, Navalpreet Singh.


Pulp Fiction: het suces van populaire proza

1.Normale mensen speelde vooral de hoofdrol in populair proza. Hun gewone leventjes werden daarin beschreven.
2. De mensen in die tijd hadden niet erg veel geld, en konden spullen dus niet per vracht laten komen. Ze moesten dus erg ver reizen om spullen te halen.
3.Nee, niet echt. Ze waren geld aan het verzamelen. In dit soort romans werden weinig dingen verteld over religie.


Sara Burgerhart: roman in brieven

1.In de briefroman draait het vooral om de gedachten van de personages. Maar ook om de gevoelens en de psychologie.
2.Omdat brieven persoonlijk zijn en je er van alles in kunt vertellen. Het heeft niet een bepaalt doel of genre. Brieven zijn voor personen maakt niet uit voor wie of wat.
3.Ze had goed moeten nadenken voordat ze deze afspraak maakte. Dan had ze geweten dat ze niet meer op tijd terug zou zijn.


Rhijnvis Feith experimenteert met gevoelens

1.Omdat de normen en waarden in een roman niet altijd goed zijn. Soms gaat het bij een roman net iets te ver.

2.Door meer gevoelens en psychologie toe te voegen aan zijn verhalen.

3.Eduard is een beetje een macho. Dit gebeurt vaak in romans uit die tijd. Het ging vaak over helden bv. Ridders. Dit waren verhalen van voor de verlichting, dus de middeleeuwen.  

Blauw water van Simone van der Vlugt.

hallo lezers,
Ik heb het boek ‘Blauw water’ gelezen. Het boek is een literaire thriller en is geschreven door Simone van der Vlugt. Ze is geboren op 15 december 1966 te Hoorn. Ik heb dit boek gekozen omdat ik veel heb gehoord van de schrijfster Simone van der Vlugt. Mijn vriend had me dit boek ook aangeraden om te gaan lezen, omdat hij hem al eerder gelezen had en er positief over was. Toen ik de de flaptekst op de achterkant van het boek las was ik helemaal verkocht en werd dit dus mijn definitieve boekkeuze. 

Waar gaat het boek over?
Het boek bestaat uit 2 verhaallijnen die aan het eind samen een geheel vormen.
Het boek gaat over een vrouw genaamd Lisa die samen met haar vijfjarige dochter Anouk in haar eigen huis gegijzeld word gehouden door de ontsnapte tbs’er Mick Kreuger. Dagenlang worden Lisa en haar dochter door hem gegijzeld en mishandeld. Lisa werd ook  verkracht door de gijzelaar. Op een dag belt een verdwaalde journaliste Senta aan bij Lisa. Als er niemand opendoet besluit ze om via een raam naar binnen te gluren en op dat moment ziet ze wat er aan de hand is. Onmiddelijk stapt ze haar auto in en probeert hulp te halen, opdat moment verongelukt ze en belland ze in het ziekenhuis. Dagen later na herstel gaat ze terug naar het huis. Ze belt aan en de gijzelaar doet open. Ze sloeg hem vervolgens neer met een life hammer die ze uit de auto had meegenomen. Dan hoort ze stemmen van beneden komen, ze doet de kelder open en bevrijd lisa en haar dochter Anouk.

Thema.
Het onderwerp van dit boek is ‘gijzeling’ en de thema hierbij is ‘de ontsnapping van een tbs’er.‘ Het verhaal zelf begint ook met de ontsnapping van de TBS-er Mick Kreuger. Zodra hij dood is is het verhaal ook afgelopen. Het thema van het boek is passend gekozen en spannend van begin tot aan het eind. Hieronder staan 2 fragmenten uit het boek die aansluiten bij het thema.

Fragment 1:
Op het laatste moment ziet ze de man pas. Lisa is bezig de was aan de droogmolen in de tuin te hangen als hij achter de fladderende lakens opduikt. Met een gil laat ze het laken, dat ze net wilde ophangen, in het gras vallen. De man kijkt zo angstaanjagend dat ze terugdeinst en tegen het tafeltje achter haar botst. De wasmand die erop staat valt eraf, gevolgd door het knijpermandje. Blz 5.

Dit fragment past goed bij het thema. Het thema is namelijk de ontsnapping van de tbs-er en in dit fragment zie je hoe het verhaal begint na de ontsnapping.

Fragment 2:

Buiten adem van schrik leunt Lisa tegen de muur. Wat zal er vandaag op zijn programma staan? Zou ze gewoon weg kunnen lopen om iemand te bellen, of er met Anouk vandoor kunnen gaan? Nee, ze moet voorkomen dat ze zijn agressie opwekt. Haar huis ligt net iets te afgelegen om de gok te wagen. In haar eentje zou ze het wel hebben geprobeerd, maar niet met een ziek kind. Haar enige kans is iemand bellen. Haar mobiel ligt op het dressoir, ze hoeft alleen maar 112 in te toetsen.  Blz 37.

Dit fragment past ook goed bij de thema. In dit stukje is Lisa al een paar dagen gegijzeld en wilt ze graag ontsnappen.

Karakterbeschrijving van het belangrijkste personage uit het boek.
Het verhaal heeft twee verhaallijnen; de ene gaat over Lisa en de andere over Senta.
Het gaat meer om Lisa dan over Senta in het geheel. Lisa is tenslotte de hoofdpersoon.
Lisa is een karakter, je kent haar gevoelens en gedachten. Ze lijkt een onzekere vrouw. Ze had een vriend Menno, maar die was al getrouwd met een andere vrouw en had daar ook twee kinderen mee. Dat wist ze en ze vertrouwde erop dat Menno uiteindelijk wel bij haar zou komen, ze zal goedgelovig zijn, makkelijk te gebruiken. Met Menno heeft ze een dochtertje gekregen, Anouk. Ze woont op het platteland. Ik begrijp haar gedrag in het verhaal wel. Ze is een bezorgde moeder die probeert haar kind bescherming te bieden.
Ik zou hetzelfde gedaan hebben. Ik zou wel vrienden met haar kunnen zijn en ik denk dat de rest dat ook zou willen zijn want het is een zeer aardige vrouw die geen vlieg kwaad doet en meer om andere geeft dan zichzelf.

Taalgebruik.
De taal gebruik in het boek is niet al te moeilijk gemaakt en is daardoor ook leuk om te lezen. Heel af en toe kom je wel een enkel moeilijk woord voorbij. Hier volgt een kort citaat die laat zien hoe het taalgebruik er ongeveer uit ziet in het boek:

‘Als de man op haar afkomt, deinst ze terug en grijpt de deurposten vast, maar hij draait zich om naar het aanrecht.‘ Blz. 59

Stemming tijden het lezen van het boek.
Toen ik het boek las raakte ik er helemaal in verdiept. Het maakte me steeds nieuwsgieriger en ik wou ook weten wat er vervolgens in het verhaal zou gebeuren. De schrijver had het verhaal bovendien ook op een spannende wijze vertelt. Ik had wel het gevoel dat het verhaal goed zou aflopen, en dat gebeurde ook! Het is een boek vol spanning.

Boodschap uit het boek.
Helaas heb ik geen boodschap uit het boek kunnen te halen en weinig van het boek opgestoken, maar wel heb ik geleerd dat moed en vertrouwen belangrijk zijn om een hechte band met iemand te krijgen. Eerst wist ik niet eens wat een tbs’er was maar nu wel. Een tbs’er is een psychologisch persoon die is gestuurd naar een inrichting e.d. vanwege erge psychische misdaden(zoals het vermoorde van je vrouw, omdat ze vreemdgaat).

Vergelijking met twee andere gelezen boeken.
In de afgelopen 2 periodes heb ik de boeken, ‘De zelfmoordclub’ (door Arto Paasilinna) en ‘De Donkere Kamer van Damokles’ (door Willem Frederik Hermans) gelezen.
Deze 3 boeken verschillen enorm van elkaar. Zowel van verhaal als taalgebruik.
De zelfmoordclub is een vertaalde roman uit finland. Het verhaal was dus ook erg apart.
Maar het was wel een leuk boek, niet te lang en ook geen moeilijk taalgebruik. De Donkere Kamer van Damokles daarentegen is wel een lang boek en ook nog eens saai verteld vind ik. Het verhaal is integendeel wel spannend en meeslepend.
Zoals ik al zei verschillen de boeken wel van elkaar. Niet alleen de taalgebruik en het verhaal, maar ook de manier waarop ze vertelt/beschreven worden. het boek ‘Blauw water’ van Simone van der Vlugt vond ik toch wel het leukst van de drie om te lezen. Het was een spannend verhaal en maakte me erg nieuwsgierig over hoe het zou aflopen.
Een echte aanrader dus!

Twee vragen
Wat zou jij doen als je in de schoenen van Lisa stond?

Ben jij ook ooit eens in aanraking gekomen met een tbs’er of een crimineel?

Renaissance

Opdrachten: Schrijven voor een speciale gelegenheid.

1.De gelegenheidsgedichten waren een belangrijke genre in de zeventiende-eeuwse literatuur, omdat gelegenheidsgedichten belangstelling voor hun stad wekte. Het liet zien hoe belangrijk de stad was en wat er allemaal te beleven viel. Met hun gedichten lieten ze de mensen lezen over hoe mooi de stad was en welke gebeurtenissen er allemaal plaatsvonden.

2. a. De rol van de moeder in het gedicht Kinder-lyck is een zielige moeder die over het lijk van haar gestorven kind aait. Het kind is dood en inmiddels al in de hemel, van waaruit hij zijn moeder probeert te troosten en de verteller vertelt het alsof hij bij het moment aanwezig blijkt te zijn.
 b. De verteller probeert met dit gedicht een boodschap over te brengen dat je na je dood een goed leven in de hemel zal leiden en dat daar alles goed is als je in god gelooft.
 c. De betekenis van het titel spreekt nadat je het gelezen hebt eigenlijk voor zich. Het gaat over een kind en ‘lyck’, oftewel een ‘lijk’ dat erop duidt dat het kind dood gaat.

3. a. De indruk die ik kreeg bij het lezen van het gedicht van Bredero was dat Amsterdam een echte handelsstad was.
b. De indruk die ik kreeg bij het lezen van het gedicht van Vondel was dat Amsterdam vol zit met kakkers en deftige mensen.
c. Een overeenkomst tussen deze twee gedichten is bijvoorbeeld dat in beide gedichten Amsterdam is beschreven als een zeer bekwame en goede stad. Een opmerkelijk verschil is bijvoorbeeld dat het in het gedicht van Vondel over slechts een bepaalde persoon/gebeurtenis in Amsterdam gaat en in het gedicht van Bredero over Amsterdam zelf.
d. De fragment van Bredero vind ik een betere ‘reclame’ voor Amsterdam, omdat die vooral gaat over Amsterdam als geheel en niet  over een gebeurtenis die er ooit heeft plaatsgevonden.


Opdrachten: Joost van den Vondel, de prins der dichters.

1. Vondel stond in zijn eigen tijd al te boek als ‘de grootste schrijver’ , omdat hij de mensen graag over hun eigen stad wou laten lezen en horen.

2. Zoals in de tekst word beshreven; ‘Dat lukte Vondel echter maar matig, omdat zijn scherpe pen gewantrouwd werd’. Hij had dus geldproblemen omdat er mensen waren die zijn gedichten niet erg goed vonden en het ook niet waard vonden om het te kopen, waardoor hij maar weinig inkomsten had.

3. a. De gebeurtenis die in het gedicht ‘Het Stockske’ door Vondel werd beschreven is een soort oorlog waarin hij werd vermoord, omdat hij iets gedaan had dat strafbaar was. Hij werd ervan beschuldigd en daarop stond de doodstraf.
b. Vondel gebruikte deze techniek om andere te laten zien dat de stok alles voor hem betekend en behandelde de stok daarom ook erg zorgvuldig en ‘heilig’. Deze stok is overigens nu ook te vinden in het rijksmuseum te Amsterdam.
c. Met dit gedicht wou hij een boodschap geven dat de prins een landverrader was.
d. Zoals ik hierboven bij vraag 3B al heb beschreven, ja in het rijksmuseum te Amsterdam.

Handleiding voor de Tijdreiziger:

De Renaissance is een periode in de Europese cultuurgeschiedenis die volgde op de middeleeuwen. De renaissance begon als culturele beweging in Italie in de veertiende eeuwe en verspreidde zich in de volgende eeuwen over de rest van Europa.
De rennaisance was van 1500 tot 1700. Er is veel gebeurd in die periode. De mensen hadden genoeg van de middeleeuwen, gingen nieuwe dingen proberen en uitvinden. Er kwamen vormen van de verlichting naar voren en die werden dan ook getoond in kunstwerken. Niet langer stond God meer in het middenpunt centraal maar de Mens.
Ze introduceerde een nieuwe periode en gingen zo de gouden eeuw in.

Renaissance is een frans woord en het betekend ‘wedergeboorte’. Wedergeboorte staat voor een nieuw begin, herboren worden, herleving, vernieuwing etc. Het idee van wedergeboorte (van de schilderkunst) werd bedoeld dat poezie en de schilderkunst opnieuw geboren waren. In de daaropvolgende eeuwen zou het idee van wedergeboorte onder meer ook toegepast worden op architectuur, beeldhouwkunst en filosofie.

Het is niet eenvoudig om de wezenlijke kenmerken van de Renaissance te benoemen.
Vaak genoemde kenmerken zijn (1)het idealiseren van de klassieke oudheid, (2)het proces van secularisering, (3)de verheerlijking van het individu en (4)het realisme in de beeldende kunst.


(1) Een kenmerk hiervan was dat ze van de middeleeuwen naar klassieke oudheid gingen, en ze waren dus de middeleeuwen zat, ze wouden eindelijk wat anders. Er is tijdens de renaissance een nieuwe traditie ontstaan, en dat was om drie perioden onder te verdelen

(2) Nog een kenmerk was het individualisme. In de renaissance werd dit steeds maar belangrijker. Mannen deden wat ze moesten doen en vrouwen ook. De burgers kregen in de politiek ook steeds een grotere rol, en ze mochten zelfs bepalen hoe het er aan toe ging. Er ontstond een verering van het individu. 

(3) Secularisering is weer een ander kenmerk. De invloed van de renaissance deed zich vooral gelden waar het ging om denken en voelen van de elite. De intellectuele elite ontwikkelde een levensstijl en die onttrok zich aan het religieuze. Dit heet dus secularisering. De nieuwe sfeer werd zichtbaar gemaakt in de kunst. Het moraal was nu belangrijk. Op het gebied van smaak, stijl, fatsoen, decorum, opvoeding en onderwijs zie je wel dat het in de Renaissance echt is veranderd. 

(4) Realisme in de beeldende kunst was nog een kenmerk. Er kwam meer beeldende kunst en dit was op een objectieve manier opmerkelijk. Iedereen vond het geweldig, en het was hier dus ook een kenmerk van.

De mensen in die tijd zagen er altijd netjes en keurig uit, tenminste vooral de mensen die veel geld in hun bezit hadden. Het was een tijdperk van handelen en de economie bloeide daardoor op. Mensen begonnen pruiken, jurken, dure hoeden en zulke kleding te dragen.
Ze spraken vooral oud-Nederland in die tijd. Voor ons nu is het wel lastig om het te lezen of verstaan maar toch kun je er een paar elementen uithalen die je herkenbaar lijken. Hieronder volgt een voorbeeld van een gedicht waarin de taalgebruik naar voren komt:

Constantijntje, 't zalig kijntje, 

cherubijntje, van omhoog

d'ijdelheden hier beneden

uitlacht met een lodderoog.

Moeder, zeit hij, waarom schreit gij, 

waarom greit gij op mijn lijk?

Boven leef ik, boven zweef ik, 

engeltje van 't hemelrijk. 

En ik blink er, en ik drink er

'tgeen de schinker alles goeds

schenkt de zielen

die daar knielen

dertel van veel overvloeds. 

Leer dan reizen met gepeizen 

naar paleizen uit het slik

dezer werreld, ddie zo dwerrelt.

Eeuwig gaat voor ogenblik.

- Kinder-lyck; Vondel

Deze schilderij is een voorbeeld van beeldende kunst uit het Renaissance.
Ik heb de kenmerken van de renaissance hierboven behandeld en deze schilderij valt onder het kenmerk van het realisme in de beeldende kunst. Vanaf de renaissance werd van westerse kunst verwacht dat deze de werkelijkheid op een objectieve manier vormgaf en als zodanig herkenbaar was. De ruimte was niet langer onpeilbaar en orkenbaar, maar werd als geordend beschouwd, zichtbaar en meetbaar.

Als je goed de taalgebruik van de mensen in de Renaissance een beetje onder de knie wilt krijgen, dan is het een aanrader om de teksten en gedichten van Joost van den Vondel te gaan lezen. Er werden vooral gedichten geschreven dan teksten. Er werden ook veel kunstwerken gemaakt, die je als inspiratie kan gebruiken.
Renaissance was dus een tijd van verlichting, waar de mensen vooral veel nadachten over bepaalde verschijnselen.

Links van gebruikte bronnen:
http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/goudeneeuw/literatuurgeschiedenis/index.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Renaissance

De donkere kamer van Damokles

Verwachting van het boek:
Ik denk dat ‘De donkere kamer van damokles’ een leuk boek is. De kaft van het boek vertelt echter niet veel over het boek zelf. Ik verwacht dat het boek over een soort mysterie  zal gaan en erg spannend is. Dat verwacht ik omdat de titel ‘De donkere kamer van Damokles‘ erg raadselachtig en mysterieus is. Er is zelfs geen plaatje op de kaft van het boek en ik kan me er weinig bij voorstellen. Ik hoop wel dat er 1 verhaallijn is en niet een aantal verhaallijnen door elkaar.

De schrijver:
Het boek ‘De donkere kamer van Damokles’ is geschreven door Willem Frederik Hermans (W.F. Hermans). Hij was was een Nederlandse fysisch geograaf die vooral bekend is geworden als schrijver. Hij wordt met Gerard Reve en Harry Mulisch gerekend tot De Grote Drie, de drie belangrijkste naoorlogse Nederlandse auteurs.
W.F. Hermans is geboren op 1 september 1921 in Amsterdam en overleden op 27 april 1995 in Utrecht. Hij groeide op in een Amsterdams onderwijzersgezin.
De zelfmoord van zijn zuster en een neef bij de inval van de Duitsers in mei 1940 betekende een schok voor hem. Deze traumatische ervaring en zijn gevoel van achterstelling en miskenning zijn waarschijnlijk van grote invloed geweest op de ontwikkeling van zijn schrijverschap. Het is in ieder geval een veelvuldig terugkerend thema in zijn werk. Verwijzingen naar de zelfmoord van zijn zus komen in twee romans duidelijk voor: in Ik heb altijd gelijk (1951) en in Herinneringen van een Engelbewaarder (1970). Ook in De donkere kamer van Damokles wordt verwezen naar zijn zus, het hoofdpersonage in het boek heeft namelijk een relatie met zijn nicht.

Hermans volgde zijn middelbare schoolopleiding aan het Barlaeus Gymnasium te Amsterdam, in dezelfde klas als Reina Prinsen Geerlings. Op aandringen van zijn vader koos hij voor een studie sociale geografie die hij in september 1940 begon aan de Universiteit van Amsterdam (UvA), maar in 1941 stapte hij over op fysische geografie.
Op 9 april 1943 haalde hij zijn kandidaatsexamen. Hermans weigerde de loyaliteitsverklaring te tekenen en moest zijn studie daarom staken.

Hermans werkte na de Tweede Wereldoorlog mee aan verschillende literaire tijdschriften, onder meer aan Criterium en Podium. Hierin werden delen van zijn eerste romans gepubliceerd die veel stof zouden doen opwaaien in het Nederlandse literaire wereldje en daarbuiten. Reeds tijdens de oorlog experimenteerde hij al veel met zijn drang tot schrijven. Hij trouwde op 4 juli 1950 met Emmy Meurs, een Surinaamse, met wie hij in 1955 een zoon kreeg (Ruprecht). In 1952 werd hij vervolgd wegens een passage in Ik heb altijd gelijk, die beledigend zou zijn voor het rooms-katholieke volksdeel. Er volgde echter vrijspraak, omdat het om een uitspraak van een romanpersonage ging en niet van Hermans zelf.

Hij promoveerde in 1955 cum laude en was van 1958-1973 lector in Groningen.
In 1953 werd hij benoemd aan de Rijksuniversiteit Groningen, aanvankelijk als assistent en later als Lector in de fysische geografie. Hermans promoveerde op 6 juli 1955 cum laude aan de Gemeente Universiteit op het proefschrift Description et genèse des dépôts meubles de surface et du relief de l'Oesling, over aardlagen in de Ösling (Luxemburg), met Gerard Reve en Oey Tjeng Sit als paranimfen. In Groningen werd Hermans naar eigen zeggen door zijn vakgroep voortdurend tegengewerkt. Hij kreeg niet het laboratorium waar hij om vroeg, mocht jarenlang alleen aan eerstejaars studenten college geven en kreeg geen gelegenheid tot het doen van veldonderzoek. In 1957 werd Hermans door de Stichting Kunstenaarsverzet 1942-1945 gelauwerd met de Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet. Hermans weigerde deze prijs aan te nemen.

Zijn tegenstanders meenden dat hij te weinig op het instituut verscheen en zijn colleges onvoldoende voorbereidde of bewust verstek liet gaan. Hoewel Hermans met het boek Erosie (1960) liet zien dat hij van een fysisch-geografisch onderwerp een zeer goed leesbaar verhaal kon maken, publiceerde hij na zijn promotie weinig meer in zijn vakgebied. Na beschuldigingen, van onder meer het toenmalig ARP-Tweede Kamerlid en de latere minister Jan de Koning, dat Hermans al zijn tijd aan het schrijven van bellettrie besteedde en daardoor niet aan zijn eigenlijke leeropdracht zou toekomen, werd een commissie ingesteld om deze kwestie te onderzoeken. Het onderzoek pleitte Hermans grotendeels vrij. Voor Hermans was de maat echter vol. Per 1 september 1973 nam hij ontslag. Het werd hem eervol verleend. Hermans vestigde zich als fulltime schrijver in Parijs. In Onder professoren, een ternauwernood verhulde sleutelroman, nam hij wraak op zijn oude tegenstanders en op het milieu dat hem had uitgestoten. Tussen Hermans en Groningen is het niet meer goed gekomen. Er volgden nog twee boeken waarin Hermans afrekent met de stad Groningen en de universiteit aldaar, namelijk Uit talloos veel miljoenen (1980) en Ruisend gruis (1995).

In de romans en verhalen van W.F. Hermans is de eerste zin vaak opmerkelijk: krachtig, intrigerend en verwijzend naar het hoofdthema. Hermans stelde zelf veel belang in de eerste zin van een roman of verhaal, ook bij andere schrijvers. 

Die van zijn meest gelezen roman De donkere kamer van Damokles:
...Dagenlang zwierf hij rond op zijn vlot, zonder drinken.

De eerste zin van Ik heb altijd gelijk, de roman die voor grote opschudding zorgde door de anti-katholieke passages:
"Omdat het vandaag de laatste dag is, zal ik je sparen."

De eerste zin van Nooit meer slapen is opmerkelijk door zijn beknoptheid en zeggingskracht:
"De portier is een invalide."

Het werk van Hermans kan worden onderverdeeld in:

1. Realistische romans, verhalen en novellen
2. Surrealistische romans, verhalen en novellen
3. Essays en diverse artikelen: vaak sterk polemisch van aard
4. Wetenschappelijk werk als fysisch geograaf
5. Vertalingen: onder andere Ludwig Wittgensteins Tractatus Logico-Philosophicus (1975)
6. Poëzie
7. Toneelwerken
8. Brieven.

Een serie foto's die aansluiten bij het verhaal:

Ik heb deze foto gekozen omdat het verhaal over
Osewoudt te maken had met de tweede wereldoorlog.
Deze foto vond ik daar wel geschikt voor.

Osewoudt krijgt van Dorbeck de opdracht om een fotorolletje
te ontwikkelen. Dit plaatje vind ik erg belangrijk aangezienhet fotorolletje te maken heeft met de dood van Osewoudt.

Osewoudt zijn vrouw beschrijft hem en Dorbeck als twee
druppeltjes water, omdat ze erg veel op elkaar lijken.
Als je naar dit plaatje kijkt zie je ook dat er weinig verschil
is tussen de twee druppels.

Het ontwikkelen van fotorolletjes vindt plaats in een donkere
kamer vandaar dat ik dit plaatje ook heb bijgevoegd.

Ik heb voor de tram gekozen omdat Osewoudt vooral reisde
met de tram en waarschijnlijk ook met deze tramlijn.

Deze pistool staat voor dat hij 2 personen in het verhaal heeft
doodgeschoten. Zelf is hij aan het einde ook doodgeschoten
door een soldaat.

Het leica fototoestel heb ik erbij gezet omdat Osewoudt deze
in zijn zak hield en en foto's mee had gemaakt.

Dit is een foto van een verpleegkundige. Ik heb deze foto
gekozen omdat Osewoudt zich in een bepaald deel van het
verhaal, had vermomd als een verpleegkundige.

Osewoudt woonde in Leiden maar kwam na de dood van zijn
vader wonen bij zijn oom en tante in Amsterdam.

Dit is een giftige kristal. Deze kreeg Osewoudt van Dorbeck.
Als je de kristal in je drinken komt, kan het je vergiftigen.

Motto Ludwig Wittgenstein:

‘Ik kan hem zoeken als hij er niet is, maar hem niet ophangen als hij er niet is.
Men zou kunnen willen zeggen: ‘‘Dan moet hij er toch ook zijn als ik hem zoek.’’
- Dan moet hij er ook zijn als ik hem niet vind, en ook als hij helemaal niet bestaat.’
Ludwig Wittgenstein

Deze motto past goed bij het boek omdat het betrekking heeft tussen Osewoudt en Dorbeck in het verhaal. Osewoudt moet allerlei opdrachten uitvoeren voor Dorbeck.
Dorbeck is soms weg en soms is hij er gewoon. Als Osewoudt, Dorbeck wilt zoeken dan is  hij onvindbaar.  In het verhaal geloven de mensen Osewoudt niet als hij over Dorbeck vertelt omdat Dorbeck gewoonweg niet te vinden is, terwijl hij er eigenlijk wel is.

Titel verklaring:

De titel De donkere kamer van Damocles is afgeleid van de uitdrukking 'Het zwaard van Damocles' en duidt op een voortdurende dreiging. De dreiging is in dit geval niet afkomstig van een zwaard maar van een - mislukte - foto, die de onschuld van de hoofdpersoon had moeten bewijzen. Vandaar 'donkere kamer': deze 'donkere kamer' verwijst, behalve naar de ruimte waar foto's worden ontwikkeld, ook naar de cellen, waarin de hoofdpersoon verblijft.

Lofrede:

Eerst kon ik me daadwerkelijk niks voorstellen bij het boek. Er was geen plaatje op de kaft te bekennen en ook geen resencie. Dat maakte mij al zeer nieuwsgierig. Toen ik eenmaal begon te lezen verdiepte ik me erg in het verhaal. Vanaf de eerste bladzijde geeft het boek al veel spanning en naarmate je verder in het boek komt word het alleen nog maar spannender. Dit boek neemt je mee op avontuur. De manier waarop het verhaal verteld word is aan de ene kant een beetje geheimzinnig en vaag maar aan de andere kant toch ook weer heel duidelijk. De schrijfer van dit boek weet de spanning erin te houden en geheimen in het verhaal niet te verklappen. Wat het boek vooral zo bijzonder maakt is dat er veel elementen in staan waarvan je niet zou verwachtten dat ze in die tijd ook voorkwamen. Wat wel jammer is dat Osewoudt zich door iedereen liet commanderen. Hij deed alles wat andere hem opdroegen te doen. Je wordt in het verhaal meegesleept in het verhaal van Osewoudt. Vooral middelbare scholieren raad ik dit boek aan om te lezen.
Wil je het verhaal echt snappen en alles verhelderen dan moet je dit boek niet een keer lezen maar twee keer! Veel leesplezier.