De man zonder ziekte van Arnon Grunberg

Auteur: Arnon Grunberg
Titel: De man zonder ziekte
Jaar van uitgifte: 2012
Aantal pagina’s: 202
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar

Informatie over de auteur Arnon Grunberg:

Arnon ‘Yasha Yves’ Grunberg is geboren op 22 januari 1971 te Amsterdam.
Grunberg is een Nederlandse schrijver van joodse achtergrond.
Grunberg is afkomstig uit een gezin dat zwaar getraumatiseerd is door de tweede wereldoorlog. Hij studeerde aan het Amsterdamse Vossius Gymnasium, maar werd op 17-jarige leeftijd van school gestuurd omdat hij voor de tweede keer bleef zitten.
Nadat hij van school werd gestuurd, had hij allerlei baantjes maar begon ook interesse te tonen in het schrijven van toneelstukken.

Op 23-jarige leeftijd debuteerde Grunberg bij Nijgh & Van Ditmar met ‘Blauwe maandagen’. Dit is een sterk autobiografische roman, waarin onder andere de oorlogservaringen van zijn ouders aan bod komen.
Het boek werd een internationaal succes en werd vertaald in vierentwintig talen.
Met zijn tweede roman die hij uitbracht, Figuranten (1997), bevestigde hij zijn talent.
Grunberg schrijft columns, essays, recensies, korte verhalen en reportages voor veel kranten, opiniebladen en literaire tijdschriften. Sinds 29 maart 2010 schrijft hij een dagelijkse column voor op de voorpagina van de Volkskrant.
Arnon Grunberg is ongehuwd. Samen met zijn huidige vriendin heeft hij nu een kind.
In 2000 bracht hij de roman ‘De geschiedenis van mijn kaalheid‘ uit onder de naam, Marek van der Jagt. Al snel bleek dat Grunberg achter die naam schuilging, maar niet voordat dekend werd gemaakt dat Van der Jagt de Anton Wachterprijs had gewonnen.
Uiteindelijk is de debuutprijs niet daadwerkelijk uitgereikt, waarop Grunberg als Van der Jagt aan de jury schreef: 'U was van plan mijn boek te bekronen, niet mijn existentie.'

In 2013 werd zijn roman ‘De man zonder ziekte‘ op het Bal der Geweigerden uitgeroepen tot het meest overschatte boek van het jaar. Hiervoor kreeg het boek de Zwarte bladzij 2013.
Hij reist de hele wereld rond om inspiratie op te doen voor zijn boeken en om de verschillende aspecten te bezichtigen over de tweede wereldoorlog. Op dit moment leeft is en werkt de schrijver in New York City.

Beschrijving van het plot:

Samarendra Ambani is een jonge architect van Zwitserse afkomst. Samarendra doet mee aan een wedstrijd om een nieuw operagebouw te ontwerpen voor Bagdad.
Zijn ontwerp is een echte uitblinker en wordt uitgenodigd om het ontwerp in vervulling te brengen. Hij reist af naar Bagdad om het operagarage te ontwerpen. Als hij daar aankomt lijkt alles mis te gaan. Over de andere architecten is bijna niets te vinden op het internet, het blijkt dat er helemaal geen sprake was van een ontwerp-wedstrijd, zijn kleding werd gestolen en zo gebeurde er wel nog een paar nare dingen. Hij is erg naïef, en wordt zo het slachtoffer van een tegen hem beraamd complot. In Irak komt hij in de cel terecht en denkt hij zichzelf te kunnen bevrijden door ze om te kopen, maar deze vorm van corruptie beschouwden ze als belediging en werd hij zo geklapt tegen de grond. Hij werd erg vernederd, bewakers pisten bijvoorbeeld over hem heen. In die periode is hij erg verzwakt, zowel mentaal als fysiek. Uiteindelijk word hij gered door het Rode Kruis.
Terug in Zwitserland, heeft hij er een traumatische ervaring aan overgehouden. Zo laat hij zijn vriendin Nina over hem heen pissen net zoals de bewakers dat deden in Irak.
Later mag Samarendra samen met zijn architect-partner naar Dubai, om daar een grote bibliotheek te ontwerpen. Tijdens hun verblijf werd de hamas leider in het hotel omgebracht. Vervolgens gaat hij nog een keer naar Dubai, maar dit keer zonder zijn partner Dave. Door zijn naïviteit trapt hij tevergeefs weer in een val. Door zijn onschuld maakt hij in principe dezelfde fouten en wordt uiteindelijk weer opgepakt.
Om het tekort van de aangehouden daders van de Mossad-aanslag te compenseren, beschuldigen ze hem van spionage en wordt hij ter dood veroordeeld.
Zo verandert het leven van een jonge succesvolle architect in een hel.

Recensie:

Dit is het eerste boek van Arnon Grunberg dat ooit ik heb gelezen. Daarvoor wist ik nog helemaal niets over zijn bestaan of één van zijn werken. Achteraf vindt ik het wel een leuk boek om te lezen en de schrijfstijl van de schrijver is ook erg fascinerend. Het boek is ingedeeld in twee delen, die elkaar chronologisch opvolgen. Hierdoor werd het een stuk leuker om te lezen. Het verhaallijn was ook spannend, ik vroeg me continu af wat er zou gebeuren. De schrijver wist ook goed de personages tot leven te weken, waardoor ik persoonlijk met ze kon meedenken en meeleven.
Daarbij bevat het boek ook een soort boodschap. Mij is bijvoorbeeld duidelijk geworden dat er misbruik word gemaakt van de naïviteit van de mensheid en dat je niet zomaar alles moet geloven. Dit deed de hoofdpersoon door zijn naïviteit wel, en belandde zo in nare situaties waar hij trauma’s aan overhield en uiteindelijk de doodstraf veroordeeld kreeg. Al met al is het een boek dat je aandacht er goed bij weet te houden en boeiend blijft van begin tot eind. Het einde was voor mijn part wel onverwachts. Ik had niet verwacht dat de hoofdpersoon uit het niets zou sterven. De grote vraag blijft dan ook of hij ‘echt‘ onschuldig was, of dat hij iedereen voor de gek heeft gehouden.